15 października mija 201. rocznica śmierci Tadeusza Kościuszki. W tym dniu w miejscach pamięci – na krakowskim Rynku Głównym oraz w krypcie św. Leonarda na Wawelu – zostaną złożone kwiaty, a Kopiec Kościuszki w Krakowie można tego dnia zwiedzać bezpłatnie.
Andrzej Tadeusz Bonawentura Kościuszko urodził się 4 lutego 1746 na Mereczowszczyźnie, w niezamożnej rodzinie szlacheckiej. Kształcił się w szkole pijarów, później w Szkole Rycerskiej. Był wyjątkowo uzdolniony – dzięki królewskiemu stypendium wyjechał na studia w dziedzinie sztuk pięknych do Paryża. Bardziej interesowała go inżynieria wojskowa, którą studiował poprzez prywatne korepetycje.
Gdy wrócił do kraju w 1775 r., okazało się, że nie ma dla niego pracy i w 1776 roku stanął na amerykańskim wybrzeżu. Rok później Kościuszko otrzymał angaż w wojsku i jako pułkownik Armii Kontynentalnej wsławił się zaplanowaniem i przygotowaniem umocnień dla wojsk amerykańskich pod Saratogą w 1777 roku. Dzięki temu Amerykanie wygrali pierwszą ważną bitwę, która spowodowała włączenie się do wojny państw z Europy.
Na rozkaz Washingtona budował forty w Filadelfii i West Point. Ze swych zadań wywiązał się doskonale. Po wojnie mianowany amerykańskim generałem, otrzymał od Washingtona parę pistoletów i szablę, na której napis głosił: „Ameryka i Washington przyjacielowi swemu, Tadeuszowi Kościuszce”. Było to wielkie wyróżnienie. Wyjechał z Ameryki po 1784 roku i wrócił do Polski.
24 marca 1794 roku złożył Narodowi przysięgę i rozpoczął tym samym powstanie. Okazał się zdolnym organizatorem i pełnym charyzmy przywódcą. 4 IV 1794 roku pod Racławicami po 3 godzinach bitwy śmiały atak kosynierów zdobył rosyjskie armaty. Mimo niemożności opuszczenia z wojskiem Małopolski (przegrana bitwa pod Szczekocinami 6 czerwca 1794 r.), przedostał się osobiście do Warszawy, gdzie dowodził udaną obroną stolicy. Niestety klęska pod Maciejowicami 10 października 1794 i wzięcie Kościuszki do niewoli złamało ducha powstańców, walki ustały w połowie listopada.
Sam Kościuszko więziony był w Petersburgu. Zwolniony po śmierci Katarzyny II przez cara Pawła, pojechał do Ameryki, by odzyskać zaległy żołd i posiadłość ziemską. Pod koniec życia wyjechał do Szwajcarii, gdzie zmarł w Solurze (Solothurn) 15 października 1817 roku. W domu, w którym zmarł, znajduje się dziś jego muzeum. Jego serce otrzymała córka gospodarzy Emilia Zeltner, która przekazała je później do Muzeum Polskiego w Rapperswillu. Stąd w 1927 roku trafiło na Zamek Królewski w Warszawie, gdzie znajduje się do dziś.
Ciało Kościuszki przewieziono w 1818 roku do Krakowa, gdzie spoczywa w kryptach królewskich obok ks. Józefa Poniatowskiego.
Na całym świecie Tadeusz Kościuszko to jeden z najbardziej znanych bohaterów – są mu poświęcone pomniki, nazwy ulic i miejscowości, a nawet Góra Kościuszki w Australii (najwyższy szczyt kontynentu). Kościuszko był i nadal pozostaje symbolem wolności.