16 czerwca 1860 r. za prezesury Piotra Moszyńskiego i jego osobistym kosztem wierzchołek Kopca został zwieńczony kilkutonowym głazem tatrzańskiego granitu przywiezionym z nad potoku Bystrego w Kuźnicach. Coraz częściej odwiedzane przez Polaków ze wszystkich zaborów Tatry nabywały znaczenia krainy wolności i swobody, znaczenia „wolności ołtarzy” zaś kamień zawsze jest symbolem trwania i niezniszczalności. Wyryto na nim, przez krakowskiego rzeźbiarza Jana N. Galli, najbardziej lakoniczną a wymowną inskrypcję: „KOŚCIUSZCE”. Pod nim złożono w ołowianej szkatułce Pamiętnik budowy Pomnika…… wraz z banknotami z okresu Insurekcji i aktem fundacyjnym głazu oraz egzemplarzem krakowskiego „Czasu”, z dnia w którym lokowano i utwierdzono na Kopcu ten głaz. Było to faktycznie zakończenie budowy Mogiły Pomnika. Zwieńczenie Kopca głazem istniało w zamyśle Komitetu od początku, trzeba było jednak poczekać czas jakiś na ustabilizowanie się gruntu tej ziemnej budowli. Intencją pomysłodawców takiej formy Pomnika była jego trwałość. Wzniesiono Kopiec na „znak wiecznotrwały” pamięci o Kościuszce i nieśmiertelnej idei niepodległości Polski.